آلودگی های هوا بر روی بدن افراد دارای تأثیرات موقت و دراز مدت است و با توجه به زندگی ما در کلانشهرها که محل تجمع آلودگی هاست در دراز مدت در معرض خطر جدی نارساییهای تنفسی قرار داریم و این دسته از آلودگی ها معمولا ضمن تشدید عوارض تنفسی در بیماران از عوامل اصلی بروز بیماری در افراد سالم نیز میباشد.

هر فرد عادی روزانه نزدیک به 22 هزار مرتبه تنفس میکند و تقریبا به میزان 15 کیلوگرم هوا در روز نیاز دارد، بطور معمول انسانها میتوانند به مدت 5 هفته بدون غذا و مدت 5 روز بدون مایعات زنده بمانند اما در بهترین شرایط یک انسان حتی 5 دقیقه بدون اکسیژن زنده نخواهد ماند و همین موضوع اهمیت نقش اکسیژن در کیفیت زندگی انسان را تأیید می کند.

سیستم تنفسی در واقع اولین ارگانی از بدن انسان است که در تماس مستقیم با آلودگی هوا قرار دارد و ریه به عنوان عضو اصلی مسئول جذب اکسیژن و دفع دی اکسید کربن خون می باشد و در صورتیکه غلظت آلاینده های هوا فراتر از حدود ظرفیت تصفیه ریه انسان باشد ورود آلاینده ها به جریان خون انجام شده و عوارض تنفسی – قلبی – مغزی – اعصاب و ... با اختلال در انتقال اکسیژن به بافت های بدن بوجود می آید که افراد در این بین با افزایش ضربان قلب ، سکته ، کاهش ظرفیت شش ها ، آسم ، برونشیت و سرطانهای مرتبط  درگیر میشوند.

نکته ظریف در معرض هوای ناسالم بودن نداشتن علامت کمبود اکسیژن در تمامی مواقع برای انسانهاست و شدت این عارضه به حدی نیست که فرد را در اوایل دچار صدمات ظاهری نماید در نتیجه ممکن است افراد در معرض آلودگی های هوا از بیماریها و نارساییهای خود آگاهی نداشته باشند که در این صورت آلودگی هوا و کاهش اکسیژن خون به عنوان یک فاکتور تسریع کننده باعث پیشرفت بیماریهای نهفته میگردد.

از مهمترین راه های مقابله با عوارض ناشی از آلودگی های هوا ابتدا تلاش برای در معرض هوای ناسالم قرار نگرفتن است اما در صورتیکه بنا به ضرورت های کاری و مسئولیت های خانوادگی و اجتماعی افراد در مواجهه با هوای ناپاک قرار میگیرند می بایست از ماسک های بهداشتی استفاده نمایند و هر زمان که میتوانند با استفاده موقت از دستگاه های هواساز پاک ، کپسول ها و اسپری های اکسیژن مقادیر نیاز ریه و خون خود به اکسیژن را جبران نمایند تا با این عمل سلامت عمومی خود را تحت کنترل داشته باشند.