اکسیژن در مدلهای مختلف گاز و مایع با نام تجاری O2   شناخته میشود و عنصری غیر فلزی محسوب میگردد . این عنصر بی رنگ – بی بو و بی مزه است و یکی از حیاتی ترین و ضروری تربن عناصر برای تمامی جانداران به حساب می آید و کلیه موجودات زنده برای ادامه حیات خود به تنفس این گاز احتیاج دارند که در عملیات دم و بازدم این عنصر را به گاز دی اکسید کربن تبدیل می نمایند و در اصل گیاهان موجود بر روی سیاره زمین با جذب دی اکسید کربن موجود در هوا و تبدیل آن به اکسیژن سبب افزایش این گاز در اتمسفر میشوند.

اکسیژن در حدود سال 1772 میلادی توسط یک شیمیدان سوئدی بنام کارل ویلهلم شل کشف شد و سپس مکاشفات دیگری توسط دانشمندان کشورهای مختلف برای تولید اکسیژن بدست آمد.

هوای مورد استنشاق ما بر روی پوسته زمین از گازهای مختلفی تشکیل گردیده که اکسیژن با سهم حدود 20% دارای اهمیت بالایی در سیستم تنفس ما انسانهاست و در مواقع نوسانات جوی ، بیماریها و یا نارساییهای جسمی که منجر به نیاز اکسیژن بیشتر و خالص تر برای ریه میشود با مصرف اکسیژن های پزشکی میتوان نیاز بدن برای جبران کمبود این عنصر را تأمین نمود.

عموما مصرف اکسیژن برای افراد سالم توصیه نمیگردد اما در زمان های مختلف مصرف عمومی اکسیژن در سالمندان ، ورزشکاران ، بانوان باردار ، فشارهای ناشی از استرس ، کارهای سخت و طاقت فرسا و ... تاثیرات بسزایی در بالابردن کیفیت زندگی افراد دارد.